Taller de Movemento e Gestalt

O traballo prantéxase dende as posibilidades de movemento de cada persoa. Procurando o “darnos conta” e o disfrute, proponse un espacio onde experimentar, practicar.. A partires de pautas concretas exploraremos diferentes áreas de traballo: o corpo interior/ o corpo exterior/ accións cotidiáns/ partes do corpo/ contacto-soedade/ etc. Neste proceso imos tomando conciencia dos automatismos e rixideces plasmados no noso corpo, desbloqueando partes fixadas e esquecidas do noso corpo e abríndonos a novas formas de relacionarnos con nos mesmas e cos demais.

Presente

En gestalt inténtase evitar todo o que non está ou non se desenvolve no presente; incluso se o conflito que aparece fai referencia a unha experiencia do pasado ou a un medo do futuro, traemos este material ao eiquí e agora porque só no presente pódese levar a cabo a integración. Non poderemos valorar a importancia do presente se non temos en conta as trampas co que se evita refuxiándose no pasado e no futuro. O aquí e agora significa maduración e crecemento. Dicía Perls con certo humor que unha persoa entra na terapia cun montón de personaxes, vivos e mortos, sobre os seus hombreiros, e que o proceso terapeutico non é senon ir sacando da sala, unha por unha, a cada persoaxe (pai, nai, irmao, amiga, profesor, etc) ata que a persoa atópase por fin consigo mesma, e deixa de sentir a necesidade de manipular a súa biografía e a súa historia como medio de manter a neurose.
O presente fai fluír o auténtico aprendizaxe, o cal non é computar información, senon descobrer, con todo o risgo que conleva, a nosa propia capacidade, o noso potencial e o noso apoio: actuar en vez de imaxinar.

Onde terminas ti empezo eu

Un límite é un borde ou unha línea que nos define como un ser separado dos demais. A pel é un límite. Cada organismo está separado dos demais seres vivos por unha barreira física. Este límite pode quebrarse debido a unha lesión ou pola acción de outros organismos. Se a brecha é grande ou o organismo invasor nocivo, é posible que o organismo invadido morra. Uns límites físicos intactos preservan a vida.

A nosa pel sinala o límite do noso ser físico, mais dispoñemos doutro límite que se extende máis alá da nosa pel. É como si estiveramos rodead@s por un círculo invisible, unha zona de benestar. Temos límites emocionais, existe un límite para o que é seguro, proporciona benestar, o que nos fai sentir ben. Un límite a partir do cal, e cando se traspasa, empezamos a sentirnos amenazad@s, invadid@s....en definitiva, empezamos a sentirnos mal.

Se alguén traspasa o noso límite físico ou emocional sentimonos mal, e según sexa o límite traspasado, sentímos dor e sufrimos. Unha relación san, en calquera ámbito da nosa vida: laboral, persoal.., precisa de límites. Estos son moi personais, dependerán das nosas vivencias, experiencias, sensibilidade...,polo que para poñelos precisamos coñecernos ben a nos mesm@s. É a nosa responsabilidade expresar os nosos límites. O máis importante é coñecelo, sen xuicios, saber o que me fai sentir ben e mal, e coidarme.

A falta de límites é unha pauta de relación na dependencia emocional. Ésta moitas veces leva consigo traspasar os límites sans nunha relación en aras da necesidade afectiva. As relacións requiren estar atent@s a cómo nos sentimos e atent@s tamén a cómo se sinte @ outr@, e comunicarse.

E isto é outra máxima da terapia gestalt: Cada un, cada unha, é responsable do seu: aí está o noso límite e o noso poder.

Creatividade

Tu haces lo tuyo y yo lo mio.Tu eres tú y yo soy yo.No estás aquí para llenar mis espectativas.No estoy aquí para llenar tus espectativas.Y si nos encontramos, es hermoso. Si no, no hay nada que hacer.
Fritz Perls

Esta frase de Perls convertiuse na oración da terapia guestal.
Non é simplemente unha frase bonita pero vacía, polo contrario reúne todos os componentes que hoxe en día definen o benestar e o malestar nas relacións interpersonais e enfoca de maneira clara, valente e directa, as formas de atender e de entender a vida do ser humano máis alá de toda funcionalidade práctica. Tocando todo o desenvolvemento psicolóxico e adentrándose no proceso espiritual de cada persoa.

Tomar consciencia de quen é cada quen e adentrarse no coñecemento do si mism@ é o primeiro propósito de toda terapéutica guestáltica, inundando con luz dende eiquí, todas as zonas de sombra que entristecen e minguan a capacidade de cada persoa. Ser tú, ser eu, significa aceptar e soster a responsabilidade de ser quen eres, sen máscaras nen camuflaxes e sobre todo tomar este dereito, ser quen eres, como un legado que engrandece a persoa e a acerca a súa pureza esencial, ó que é verdade en cada quen. .

Certo que ninguén está, é, para encher as expectativas de ninguén. É a lóxica das relacións a que conecta a cada persoa con un sistema de intercambios sutís e maravillosos case invisibles, que permite que as relacións convírtanse en nutritivas e ilusionantes. Máis é moi importante coñecer e saber usar esta lóxica transformadora que en gestalt defínese no continuo da consciencia.Unha expiral que non ten fin e onde non cabe o que é xusto ou equivocado senon máis ben a atención permanente a aquelo que tú me fas sentir e aquelo que eu te fago sentir posto que o que transforma á persoa e a calidade da relación é cando se aprende a satisfacer adecuadamente as necesidades das partes en relación.

O encontro e o contacto en guestalt é unha relación transformadora, é dicir; que non deixa as cousas tal e como estaban antes, senon que polo contrario, abre expectativas e camiños diversos que cada un ou unha pode tomar decidindo cal lle convén máis. É a expresión da creatividade humana, o elemento terapéutico e transformador por excelencia e que tod@s poseemos.

Gozar da fermosura dun encontro póñenos en contacto coa nosa capacidade para ser felices. Aprender a xestionar á dor, a rabia ou o medo ante a fustración, acércanos ao que de sabio temos cada un/unha de nos. Moverse nestas alternativas é a vida, aprender a facer a vida.

Taller de Traballo Corporal

O corpo e a súa expresión como un medio a través do cal poder entrar en contacto con nos mesm@s

Asociación Cultural Pedra Xarpal
Os mércores de 6 a 7 da tarde no Local da Asociación (Serra de Outes)
tfno.: 981 769508

Vivir é navegar

Coñecín a terapia gestalt de forma casual, nunha búsqueda por coñecerme a min mesma, e tamén nunha búsqueda por acoller, escoitar e tender a man ás mulleres dos grupos de Autocoñecemento e Autoestima que empecei a desenvolver coas miñas compas da alma, Luzía, Chío e Martazul, na Asociación Litith, fai xa moitos anos.

Andaba bastante perdida e confusa, e non sei cómo tiven a sorte de facer un taller con Angeles Martín, directora do Instituto de Gestalt de Madrid. Quedei tocada pola súa atitude de honestidade confrontativa, a súa implicación emocional e a súa capacidade de non entrar en xogos manipulativos.

Soupen o instante que eso era o que eu quería facer. E empecei a formación no ano 1999 no Instituto de Psicoterapia Gestalt que Angeles Martín fundou en Madrid non ano 1976, polo que quedou identificada como a representante en España da terapia Gestalt. Dende a súa fundación é un dos principais centros de formación de terapeutas gestálticos do estado. Fixen os dous anos seguintes da miña formación no IPTG de Alicante, centro ao que estou especialmente agradecida, sobre todo a Susi Andreu, terapeuta e compañeira de penas e alegrías durante catro anos..

Da terapia gestalt deslumbroume sobre todo a simplicidade dunha maneira de facer terapia que, por enriba dunha teoría da psiquis, e por enriba dunhas técnicas eficaces, prima a atitude e a relación. Entendín emocionalmente o fondo sentido do auto-apoio, do risgo, a importancia dos límites, da propia responsabilidade e do compromiso cos e coas demais.

Unha parte de min sempre buscou afora, nas experiencias, relacións, viaxes...a ansia de coñecer, aprender, descubrir e disfrutar é grande, e nunha destas viaxes, tiven a oportunidade de facer un taller de danza contemporánea nunha parque ao aire libre que significou o inicio da miña pasión pola danza, o movemento e o proceso creativo a partires do corpo.

Despois de moitas voltas e de debatirme para elexir centrarme na miña actividade laboral, decidín que podía atopar e crear a miña propia maneira de integrar estas dúas disciplinas para min tan ricas e enriquecedoras: a psicoterapia e a danza.

Así foi como empecei e como empezo de novo cada día, coa ilusión de desenvolverme a nivel persoal e profesional dentro dos campos da psicoterapia e a danza. E descubrín que non están lonxe, máis ben ao contrario, cando fun profundizando e coñecéndome, dinme conta de que a medida que nos coñecemos e aprendemos a querernos maís a nos mesm@s, máis nos atrevemos a ser e facer realidade os nosos desexos, a crear a nosa propia vida.

Entendo a vida como un arte, o arte de ser, de crear a nosa propia historia. Gustaríame acompañar nese proceso creativo ás persoas que queran escoitar a súa propia necesidade e desexo, ter a oportunidade de aprender e compartir o camiño recorrido nesta viaxe a veces difícil, máis sempre apasionante.

"Vivir é navegar. Eso sabémolo dende Homero" (Raymond Queneau, Journaux)

Os oríxenes: sé cómo tí eres